Baszta Sandomierska
Baszta Sandomierska jest jedną z trzech zachowanych „baszt ogniowych” Wawelu, przystosowanych do użycia broni palnej. Powstała około roku 1460 za panowania Kazimierza Jagiellończyka dla wzmocnienia obrony rezydencji królewskiej od strony południowej, najbardziej narażonej na nieprzyjacielski atak.
Baszty w okresie pokoju często wykorzystywano jako więzienia. Osadzenie na górnych kondygnacjach uznawano za karę honorową, zarezerwowaną dla osób szlachetnie urodzonych. Pospolitych przestępców niskiego stanu więziono w lochu.
W pomieszczeniu III piętra zachowały się elementy świadczące o funkcji mieszkalnej: ozdobny portal wejściowy, oszklone okna, duży kanał kominowy, do którego podłączony był piec. Miejsce to mogło służyć zarówno jako kwatera straży, jak i więzienie dla osób o wyższym statusie społecznym.
Z górnej kondygnacji baszty roztacza się widok na Kraków i okolicę.
Filmy
Wawel Obronny – część I
Wawel Obronny – część II
Wawel Obronny – część III